فکرشهر ـ علیرضا گرمسیری: روزی روزگاری از سری اتفاقات عجیب و خاص و ناب برای مردم استان بوشهر، گرانی نان بود. آن هم چه نانی!؟ نانی که مهندسین پروازی به آن دسترسی ندارند و فقط به ملت شریف خودمان مربوط است. احساس می کنم در کالبد این نان ها، باید کلی مغز گردو و پسته باشد وگرنه دلیل گرانی آن هیچ توجیه منطقی ندارد.
اینقدر که مسوولین محترم برای گرانی نان هزینه کردند و جلسه گذاشتند، اگر این هزینه را صرف مسکن مهر می‌کردند، به جای سالی یک میلیون خانه خالی، سالی دو میلیون مکان خالی داشتیم.
با این شرایط، دیگر نان و «پکورا»، غذای اشرافی تلقی می شود و کسی که توانایی خرید آن را داشته باشد، باید از یارانه معیشتی و بنزین محروم شود. با این حال، ملاک های اشرافی گری در حال کامل شدن است و مرتبا به روزرسانی می‌شود که نان، تخم مرغ، ماست و پنیر و پراید، تیم خوبی را تشکیل دادند تا با توجه به گرانی روزانه شان احساس دهک پایین جامعه را از دست دهیم و کم کم فکر کت و شلوارهای سر میدان غضنفر باشیم و خود را لاکچری بپنداریم.
جدیدا هم شرکت های معظم سایپا و ایران‌خودرو که نماد صنعت ما در جهان هستی هستند و از ترس رسیدن قیمت مرغ و تخم مرغ به محصولات خود در حرکت کاملا خودجوش و بدون ترس از نامه رییس جمهور، اندکی ارزش محصول خود را بالا آوردند تا همچنان حرف های خدا بیامرزی و عاقبت به خیری به سمت صنعت بزرگ کشور باشد.
تو همین گیر و دار روزگار و معیشت آرامش گونه کشور، شب یلدا هم خودنمایی می کند و با آهنگ «تو شب یلدای منی»، لرز بر گرده مان می‌اندازد. کاش یلدا را به درخواست مردم به تاخیر می انداختند تا اندکی حال و هوای جیبمان گسترش یابد یا ریس جمهور و تیم ظاهرا اقتصادی دولت، چیزی به جیبمان تزریق می‌کردند تا حداقل های ممکن برای شب یلدا را که همانا داشتن سفره یک‌بار مصرف است، بتوانیم تهیه کنیم.
